Sedat Kaya

 

 

 

Hasan(Gürkan) abiyi kaybettik.

"Belki bir elvedanın başlangıcındayız" başlığıyla yazmıştı kitabını.

Sanki bizlere bir elvedaymış bu.

Hasan abi göz alabildiğine uzanan yeşil dağların eteğinde, Kütahya’nın Tavşanlı kasabasında, 1947’nin serin bir ilkbahar sabahında doğdu. Adına henüz tarih yazılacak bir çocuk olarak, nehirlerin sesini dinleyerek büyüdü. Rüzgarların, kayın ağaçlarının hışırtısında ona anlattığı hikâyeleri ruhuna işledi. İlk ve orta öğrenimini bu kasabanın tozlu sokaklarında tamamladı, çocukluğun masumiyetini yüreğinde saklı tutarak Akşehir’in taş duvarlı öğretmen okuluna adım attı.

Ankara’ya, Gazi Eğitim Enstitüsü’nün geniş koridorlarına geçtiğinde, düşünce tohumları içten içe filizlenmeye başladı. Kelimelerin gücünü keşfettiği bu yıllarda, satır aralarında devrim şarkıları mırıldanır oldu. TODAIE'de Kamu Yönetimi Uzmanlık Programı'nı tamamlayarak devletin karmaşık örgüsüne hâkim oldu. Fakat onun ruhu, ne mürekkep kokan bürolara ne de bürokrasi labirentlerine sığdı. Onun yeri, kelimelerin ve ideallerin halkın arasında yankılandığı meydanlardı.

Tokat’ın soğuk kışları, Gölcük’ün nemli rüzgarları ve İstanbul’un kalabalık sokaklarında Türkçe ve edebiyat öğretti. Fakat sınıfın dört duvarı, düşüncelerinin ulaşmak istediği ufka yetmedi. Gençlik yıllarından beri, adaletin ve özgürlüğün alev alev yandığı devrimci mücadelenin bir parçası oldu. TÖS ve TÖB-DER’in idari kademelerinde yer aldı; fikirlerini paylaşmaktan çekinmediği için hep sorgulandı, öğretmenliğin kutsal masasından alıkonuldu.