Natali Papanigitidis

Başkaları üşürse benim de içim üşür.

Başkaları aç ve susuz ise bende yiyemem ,içemem…

Çok ama çok üzgünüm söylenecek çok şey var ve ben susuyorum.

Ders almıyoruz.

Sadece yara açılıyor yüreklerimize ve geçiyor.

Unutuyoruz.

Avunuyoruz.

Dünya dilsiz susuyor.

Yarın bizim de başımıza gelebilir.

Hepimiz tüm acılardan geçmeden bitirmeyeceğiz ömrümüzü…

Benim içimde birikmiş öyle bir isyan var kı patlamaya hazır!

.....SUSUYORUM.....

Düzene...

İnsanlığın çöküşüne...

Yanlışlara...

Kuralsizliga....

Saygısızlığa…

Sevgisizliğe

Değersizliğe...

İnançsız imana…

Kanunsuzluga ....

Ahlaksızlığa....

Vicdansizliga....

Cehalete.....

Korkusuzluga.....

Yersiz cesarete.....

Hadsiz özgüven e….

Empati fukaralarına…

Aç gözlülüğe ….

Doymayan nefislere…

Ait olduğu görevde yetersiz olana…

Canlılara yapılan katliam, talana…

Kendinden aciz olanı koruyup kollamayana…

Ders almayana…

Bunlara sebep olana ..

Doğa insanlığa; O ‘nun karşısında ne kadar aciz ve çaresiz mahluklar olduğumuzu bir kez daha hatırlatana kadar ,sadece izleyip üzülecek ve hayatımıza devam edecek kadar onursuzlasacagiz....

Geçmiş gitmiş olmuyor...

Ruh her zaman kendini iyileştirmenin yolunu bulur.

Önemli olan zihnin isyanını susturmaktir....